Rzecz miała miejsce już dwa lata temu, ale jak to zwykle u mnie bywa, zdjęcia pochłonęła czeluść fotoarchiwum i dopiero ostatnio znów wpadły mi w ręce.
To historia pewnej miłości.
Gdy uszkodzeniu uległ fragment domku dla owadów, w słomie, którą wiatr wydmuchał z jednej ze szczelin, znaleźliśmy zaskakujących rozmiarów nieprzezroczysty brązowy kokon. Przenieśliśmy go do przewiewnego, bezpiecznego terrarium i z niecierpliwością czekaliśmy, cóż za potwór z niego wyjdzie… Owym potworem, kilka dni później, okazała się być puchata ćma Kokonica jeżynówka (Macrothylacia rubi).
Postanowiliśmy wypuścić ją gdy zacznie zapadać zmrok. Gdy zatem zaczęło się ściemniać, otworzyliśmy wieko terrarium, jednak nasz gość nie kwapił się do odlotu. Ku naszemu zdziwieniu, już za chwilę wokół nas zaczęła latać druga ćma, wyraźnie wabiona obecnością naszej w terrarium. Oddaliliśmy się, by nie przeszkadzać. Co się wydarzyło? Chwilę później obie ćmy były już w terrarium, gdzie przytulone do siebie spędziły całą noc.
Na zdjęciu dokładnie widać samczyka u boku naszej samiczki – jest mniejszy, bardziej jaskrawy i ma pierzaste czułki.
Następnego dnia samczyka już nie było, za to naszą samiczkę znaleźliśmy nieopodal w kwietniku z pelargonią.
Terrarium natomiast było pełne świeżo złożonych jajeczek! O nie! Opieka nad taką rodzinką, nie wchodziła już w grę. Wynieśliśmy całe nowe pokolenie w okolicę roślin żywicielskich, gdzie po wylęgu będą mogły pałaszować i rozrabiać do woli.
Na zdjęciu obok, jeszcze dodatkowo porównanie wielkości: pusty kokon, który pozostał po samiczce oraz drobne jajeczka, które złożyła.